Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Νερό και καλλιεργήσιμη γη

Με τι ευκολία μιλάμε όλοι για το νερό. Μία αφαλάτωση θα έφτιαχνε το γκολφ και θα μας έδινε και πόσιμο νερό, τρεις ήθελε ο νυν Δήμαρχος και ο Αγαπητός Αντιδήμαρχος, πλέον της Δυνατής. Νερό με πλοία, νερό .... παραδοσιακό από αναγεννημένα πηγάδια, νερό από φράγματα, από "δεσίματα" ρεμάτων, από στέρνες, από γεωτρήσεις. Νερό γλυκό ...... προεκλογικό για ντους στις παραλίες, για θερμαινόμενα κολυμβητήρια.
Γιατί όλοι μιλάνε με τέτοια ευκολία και κυρίως τα δημόσια πρόσωπα και τα υποψήφια; Μα απλά: δεν θίγονται συμφέροντα. Άντε καμιά απαλλοτρίωση για φράγματα στα βουνά. Όλα τα άλλα ιδιωτικά συμφέροντα μένουν ως έχουν.
Ουδείς όμως μιλάει για την καλλιεργήσιμη γη που είναι πολύ ποιο πολύτιμη (εννοώ πολυτιμότερο δημόσιο αγαθό και ας είναι ιδιωτική) από το νερό για έναν απλό λόγο: Το χώμα αν χαθεί, ποσοτικά και ποιοτικά, κάνει πάρα πολλά χρόνια να ξαναδημιουργηθεί και σε πολλές περιπτώσεις χάνεται οριστικά. Το νερό όμως στην Ερμιονίδα είναι κατά μέσο όρο σταθερό και το στέλνει πάντα ο θεός, αρκεί να το πιάσουμε.
Η καλλιεργήσιμη γη όμως φέρει την κατάρα του αγροτεμαχίου. Λες και είναι φυσικός νόμος: Η καλλιεργήσιμη γη της Ερμιονίδας, φύσει και νόμω, τεμαχίζεται σε 2 ή 4 και άνω στρέμματα για να καλλιεργούνται επιτυχώς βίλες απλές και βίλες μεγαθήρια. Τούτο φύσει και νόμω είναι το συμφέρον των αγροτών, καλλιεργητών, εξοχικάριων και βιλαρχών, μεσιτών και μεσαζόντων, δημοσίων εσόδων .......
Για αυτό δεν άκουσα να μιλάει ΠΟΤΕ όχι μόνον ο νυν Δήμαρχος αλλά και όλος ο αυτοαποκαλούμενος προοδευτικός και ριζοσπαστικός κόσμος.
Για όλα μιλούν κάπου 400-500 υποψήφιοι να διαχειριστούν περιφερειακές και δημοτικές υποθέσεις. Για αυτό το μείζον που κατατρώει τις σάρκες της Ερμιονίδας δεν θ  μιλήσει κανένας;

έρρωθσε,
Βασίλης Γκάτσος