Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Διευκρινήσεις απο την Πρόεδρο του Συλλόγου Μακρηνών-Λιβισιανών σχετικά με ανάρτησή μας


Αγαπητή Πρωτοβουλία,
Μπαίνω κατά διαστήματα στο μπλογκ σας και έχω σχηματίσει τη γνώμη ότι πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια που κάνετε για την ενημέρωση και την προβολή επίκαιρων και άλλων θεμάτων.
Γνωρίζω ότι είναι δύσκολο το έργο σας και αξίζετε επαίνους και συγχαρητήρια.

Σας γράφω σχετικά με το κείμενο που αναρτήσατε με θέμα "Στο σφυρί ελληνικό χωριό στην Τουρκία", θέλοντας να κάνω κάποιες διορθώσεις όσον αφορά κάποια βασικά στοιχεία,  που δικαιολογημένα ίσως ο συγγραφέας του σημειώματος δεν γνωρίζει.

Το βιβλίο του Λουί ντε Μπερνιέ «Πουλιά χωρίς φτερά» φαίνεται ότι αναφέρεται στο Λιβίσι, όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει. Ωστόσο δεν είναι ένα ιστορικό αλλά ένα λογοτεχνικό κείμενο, στο οποίο υπάρχουν πολλές ανακρίβειες και κάποια λάθη –λογοτεχνική αδεία;-  όσον αφορά τη ζωή και τον πολιτισμό σ’ αυτό το χωριό της ΝΔ Μ Ασίας, που μπορεί να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις.
Πχ στο Λιβίσι δεν συγκατοικούσαν Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι και Αρμένιοι. Στο Λιβίσι, αυτό το χωριό που ήλθε με τέτοιο τρόπο στην επικαιρότητα, έμεναν μόνο ελληνικής καταγωγής Χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι Τούρκοι έμεναν σε μικρά χωριά κοντά στο Λιβίσι αλλά σαφώς διακριτά.
Η σύνθεση αυτή του πληθυσμού που αναφέρει ο ντε Μπερνιέ υπήρχε στη Μάκρη, όπου κι εκεί το ελληνικο-χριστιανικό στοιχείο υπερτερούσε.

Όσον αφορά το κείμενο για το Λιβίσι, ο ελληνικός πληθυσμός της Μάκρης και του Λιβισιού  προφανώς δεν εγκατέλειψε την περιοχή το 1932! Πώς ήταν δυνατόν εφ’ όσον η υποχρεωτική μετακίνηση των ελληνικών πληθυσμών της Μ Ασίας, του Πόντου και της Καππαδοκίας ολοκληρώθηκε το 1924, όπως προέβλεπε το σχετικό Σύμφωνο και η Συνθήκη της Λωζάνης. Οι Έλληνες της Μάκρης και του Λιβισιού αναγκάστηκαν να φύγουν τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο για τη Ρόδο, Ικαρία κ.α. ως πρώτο σταθμό και μετά από περιπλανήσεις στην Ελλάδα να εγκατασταθούν πιο μαζικά στη Νέα Μάκρη αλλά και στην Ιεράπετρα, την Άμφισσα, Ιτέα, Μακεδονία, Δραπετσώνα, Αιγάλεω κλπ. Από τότε το χωριό κατοικήθηκε για λίγο από ανταλλαγέντες Μουσουλμάνους της Μακεδονίας, μετά λεηλατήθηκε και εγκαταλείφθηκε.
Τα σπίτια του Λιβισιού είναι περίπου 600 και οι Χριστιανοί κάτοικοι ήταν στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα περίπου 6.500. Η ευημερία του χωριού αντικατοπτρίζεται στις δύο μεγάλες εκκλησίες του Ταξιάρχη και της Κάτω Παναγιάς (των Εισοδίων), τις 20 περίπου μικρότερες και τα στιβαρά σπίτια που μετά από 100, τουλάχιστον, χρόνια αντιστέκονται στο χρόνο.
Είναι λάθος επίσης η πληροφορία ότι ο χώρος του χωριού χρησιμοποιείται ως παρκινγκ των επισκεπτών της Μάκρης κλπ διότι η Μάκρη απέχει 6-7 χιλιόμετρα από το Λιβίσι.
Αυτά τα λίγα για ένα θέμα που θα έπαιρνε πολύ χώρο για να το παρουσιάσουμε σε μεγαλύτερη έκταση. Για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα ας δει στο www.mikrasiatis.gr , Λιβίσι.
Φωτογραφίες από τη Μάκρη και το Λιβίσι Μ. Ασίας αλλά και την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ν.Μάκρη μπορεί να δει κάποιος στο Μουσείο μας στη Νέα Μάκρη.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Δέσποινα Δαμιανού
Πρόεδρος του Συλλόγου Μακρηνών-Λιβισιανών