ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
Δημήτρης Τουτουντζής
Στην άκρη της χερσονήσου
της Παλαιοχώρας των Σφακίων, στην Κρήτη, βρίσκεται το Φραγκοκάστελλο που αλλιώς
λέγεται Καστέλι του Σελίνου, κάθε χρόνο στις αρχές του Ιουνίου κάποιες
ανθρώπινες φιγούρες εμφανίζονται από το πουθενά. Σκιές που βγαίνουν μέσα από
την πρωινή ομίχλη, βαδίζουν σιωπηλά η μία δίπλα στην άλλη ακολουθώντας το ίδιο
πάντα μονοπάτι. Αυτοί είναι οι Δροσουλίτες.
Ας δούμε πως περιγράφει την εμφάνισή τους ο
αυτόπτης μάρτυρας Νικόλας Ορφανουδάκης: Στις 7 Ιουνίου ώρα 6 και18 λεπτά μέσα
σε μια ατμόσφαιρα νοτισμένη από την υγρασία, κοντά στο μεσαιωνικό βενετσιάνικο
φρούριο του Φραγκοκάστελλου και βλέποντας από την πεδιάδα, μια μακριά σειρά από
ανθρώπινες σκιές βάδιζαν σιγά και κοντά η μία στην άλλη. Κατευθύνονταν από τη
Μονή του Αγίου Χαραλάμπους προς το φρούριο του Φραγκοκάστελλου και φαίνονταν
αλλού αραιές και αλλού πυκνότερες. Το φαινόμενο κράτησε 8 λεπτά και 58
δευτερόλεπτα και 12 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα την επόμενη ημέρα. Την ίδια
περίπου ώρα.
Οι ντόπιοι λένε ότι οι σκιές αυτές είναι
φαντάσματα των πολεμιστών που ήταν κλεισμένοι μέσα στο φρούριο που έπεσαν
σφαγμένοι από τους Τούρκους στις 7 ή 8 Ιουνίου του 1828. Το έτος αυτό 385
αγωνιστές από την Ήπειρο, Θασσαλία και Στερεά Ελλάδα μα αρχηγό το Χατζημιχάλη
Νταλιάνη κατέλαβαν το Φραγκοκάστελλο με σκοπό να γίνει ορμητήριο των
επαναστατών ώστε να γενικευθεί ο ξεσηκωμός στην Κρήτη. Δέχτηκαν επίθεση από
στρατεύματα των Τούρκων οι οποίοι το κατέλαβαν σκοτώνοντας όλους τους
υπερασπιστές, μαζί με τον αρχηγό τους Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Οι νεκροί
πετάχτηκαν άταφοι σε μια κοντινή παραθαλάσσια σπηλιά, όπου τα οστά τους
ασπρίζουν μέχρι σήμερα.
Η λαϊκή αντίληψη ονόμασε τις σκιές αυτές
Δροσουλίτες ή Δροσίτες, επειδή εμφανίζονται ακριβώς την ώρα της πρωινής
δροσιάς. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν πάει και έχουν παρατηρήσει το παράξενο αυτό
φαινόμενο. Πολλοί και ειδικοί ερευνητές, που έδωσαν διάφορες εξηγήσεις. Η
επίσημη άποψη των επιστημόνων είναι πως πρόκειται για ένα περίεργο φυσικό
φαινόμενο, όπως συμβαίνει και στην έρημο που ονομάζεται αντικατοπτρισμός.
Λέγουν λοιπόν ότι στρατιώτες που γυμνάζονται απέναντι στη Λιβύη,
αντικατοπτρίζονται και φαίνονται στο Φραγκοκάστελλο.
Όμως ο αντικατοπτρισμός δεν είναι φαινόμενο
που επαναλαμβάνεται με την ίδια συχνότητα, στον ίδιο τόπο, την ίδια ημερομηνία
και με ίδια ακριβώς είδωλα. Είναι
ένα φυσικό φαινόμενο προβολής πραγματικών κάθε φορά αντικειμένων, τοποθεσιών,
ανθρώπων και ζώων σε άλλους χώρους, κάτω από παρόμοιες συνθήκες και όχι στις
ίδιες ημερομηνίες. Ακόμη αξίζει να σημειώσει κανείς ότι αντικατοπτρισμοί
δημιουργούνται σε περιοχές ξηρές και επίπεδες, λόγω της έντονης θερμότητας και
της μεγάλης ακτινοβολίας του ήλιου. Όμως κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να ισχύει
στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού οι σκιές του Φραγκοκάστελλου βγαίνουν όταν
είναι ακόμη σχεδόν σκοτάδι. Με τους Δροσουλίτες
λοιπόν, συμβαίνει κάτι που
ξεφεύγει από τους φυσικούς νόμους, όπως τουλάχιστον μας είναι επίσημα γνωστοί.
Το φαινόμενο της εμφάνισης των Δροσουλιτών
κέντρισε κατά καιρούς το ενδιαφέρον των ερευνητών ψυχικών φαινομένων. Κάποιες
σχετικές έρευνες λοιπόν είχαν πολύ σοβαρό χαρακτήρα. Στη δεκαετία του 1920 και
για την ακρίβεια το 1928, η Αγγλική
Εταιρεία Ψυχικών
Επιστημών επιφόρτισε το μέλος της, Έρνεστ Μπέννετ με τη σχετική επιτόπια έρευνα
και εξακρίβωση του φαινομένου. Ο Άγγλος ερευνητής πήγε στην Κρήτη, επισκεύτηκε
το Φραγκοκάστελλο και γύρισε στην Αγγλία, χωρίς να δει το φαινόμενο παρά τις
προσπάθειές του. Και ήταν φυσικό. Δεν είχε δώσει προσοχή στη διαφορά του νέου
από το παλιό ημερολόγιο. Έτσι επισκεύτηκε μεν τον τόπο της εμφάνισης των σκιών
την κατάλληλη ώρα, αλλά 13 ημέρες νωρίτερα. Το πόρισμα που εμφάνισε ήταν φυσικά
αρνητικό, αλλά σε πείσμα του, οι σκιές εμφανίστηκαν στο συνηθισμένο χρόνο,
δηλαδή στις 4, 6 και 7 Ιουνίου, δηλαδή στο τέλος του δεύτερου δεκαπενθήμερου
του Μαϊου του παλιού ημερολογίου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το φαινόμενο
των Δροσουλιτών ανήκει στη Μεταφυσική, που είναι και αυτή ένα άλλο είδος
φυσικής, πέρα από τους νόμους που άμεσα αντιλαμβάνεται οι άνθρωπος.
Ας δούμε τους Δροσουλίτες με ένα άλλο μάτι.
Χριστιανοί ορθόδοξοι, μαχητές της πίστης και της ελευθερίας, της για τετρακόσια
χρόνια υπόδουλης πατρίδας τους, πεθαίνουν βίαια. Τα κουφάρια τους πετιούνται σε
μια σπηλιά, χωρίς να ταφούν με το ορθόδοξο τελετουργικό τυπικό, τα οστά τους
ασπρίζουν άταφα και κανείς ιερέας δεν κάνει ευχές, κανείς από τους ελεύθερους
πια Έλληνες δεν πάει στον τόπο της θυσίας
τους να κάνει μια δοξολογία, ένα μνημόσυνο. Η λευτεριά αφήνει τους
μάρτυρές της άταφους και άκλαυτους, δίχως ένα χέρι να ανάψει ένα κερί στη μνήμη
τους και να σταυροκοπηθεί από αγάπη για τους πεσόντες και όχι από φόβο. Δεν
βρέθηκε χέρι τόσα χρόνια να σκορπίσει πάνω σ’ αυτά τα κόκαλα τα ιερά, μια
χούφτα χώμα από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους Ήπειρο Θεσσαλία και Στερεά για να
ησυχάσουν.
Έρχονται λοιπόν και ξανάρχονται οι
πολεμιστές τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου, ξημερώματα, έρχονται οι φασματικοί
πολεμιστές, στο μεταίχμιο του λυκαυγούς, όχι για να τρομάξουν αυτούς που για
χάρη τους πέθαναν. Οι Τρακόσοι Ογδόντα Πέντε του Χατζημιχάλη Νταλιάνη δεν είναι
φριχτά φαντάσματα του κάτω κόσμου. Είναι σιωπηλή λιτανεία διαμαρτυρίας για
εκείνους που αμέλησαν τις υποχρεώσεις τους απέναντί τους και τους αφήνουν ακόμα
άταφους, άκλαυτους και αδιάβαστους να διαβαίνουν αθόρυβα ανάμεσα στα πέπλα της
πρωινής ομίχλης και νεοελληνικής αναλγησίας.
Πηγή: Το βιβλίο Μυστική
Ελλάδα. Εκδόσεις Αρχέτυπο.
Υ.Γ. Αρχές Μαρτίου του 1969 με το Αντιτορπιλικό Λέων όπου υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία ως
Σημαιοφόρος, κάναμε ασκήσεις βολής, σε ρυμουλκούμενο από το ρυμουλκό Ατρόμητος
στόχο, στο πεδίο βολής που βρίσκεται στο Μυρτώο πέλαγος. Το απόγευμα της ίδιας
ημέρας χάλασε ο καιρός και κατά τη διάρκεια της νύχτας αγρίεψε πάρα πολύ. Όλη
τη νύκτα κάναμε βόλτες γύρω από το ρυμουλκό και το στοχόσημο με πολύ δύσκολες
καιρικές συνθήκες. Δύο τρεις ώρες πριν
ξημερώσει μας ειδοποιεί το ρυμουλκό ότι του έσπασε το σύστημα κίνησης του
πηδαλίου του και είναι ακυβέρνητο. Απαντήσαμε ότι μόλις ξημερώσει θα
προσπαθήσουμε να τους ρυμουλκήσουμε και ειδοποιήσαμε το Ναύσταθμο Σαλαμίνας για
το γεγονός.
Με την ανατολή του ήλιου αρχίσαμε τις
προσπάθειες χωρίς επιτυχία διότι η κακοκαιρία είχε επιδεινωθεί πολύ.
Ειδοποιήσαμε το Ναύσταθμο και μας ενημέρωσαν ότι έχει αποπλεύσει το
Αντιτορπιλικό Σφενδόνη, που είναι μεγαλύτερο και ταχύτερο από το Λέων.
Παραμείναμε κοντά στο ρυμουλκό έως ότου έφτασε κατά τη δύση του ήλιου το
Σφενδόνη και μας απάλλαξε από την
εκεί παρουσία μας. Ο
κυβερνήτης μας αποφάσισε να αγκυροβολήσουμε στη νότια πλευρά της Κρήτης και μου
έδωσε την εντολή να επιλέξω το σημείο της αγκυροβολίας χαράσσοντας στο χάρτη
τις ανάλογες πορείες. Εμένα στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η ιστορία των Δροσουλιτών
και αποφάσισα να επιλέξω σημείο αγκυροβολίας ακριβώς μπροστά από το
Φραγκοκάστελλο, εξάλλου πρόσεξα στο χάρτη ότι ο βυθός ήταν κατάλληλος. Ήθελα να
δω το Φραγκοκάστελλο. Έδειξα το σημείο της αγκυροβολίας στον Κυβερνήτη και
συμφώνησε.
Αγκυροβολήσαμε γύρω στα μεσάνυχτα και έφυγα
από τη γέφυρα για λίγο ύπνο διότι στις 4
άρχιζε η βάρδια μου. Στις 4 ανέβηκα στη γέφυρα και περίμενα να ξημερώσει για να
δω το Φραγκοκάστελλο. Πριν να βγει ο ήλιος και στην έναρξη του λυκαυγούς, με τα
κιάλια στα χέρια παρατηρούσα τις επάλξεις του Φραγκοκάστελου και με τη φαντασία
μου έβλεπα τους Δροσουλίτες να βγαίνουν από αυτό. Η βάρδια μου τελείωσε στις 8
αλλά εγώ παρέμεινα στη γέφυρα χαζεύοντας το Φραγκοκάστελο μέχρι τις 12, που
αποπλεύσαμε για το Ναύσταθμο, αφού εν τω μεταξύ το Σφενδόνη είχε κατορθώσει να
ρυμουλκήσει το ακυβέρνητο ρυμουλκό.
