Ο ψύλλος
Στο νομό Γκαρντ –πολύ σωστά, εκεί που βρίσκεται η Νιμ και η Γέφυρα του
Γκαρντ: στη Νότια Γαλλία— εκεί, σ’ ένα ταχυδρομικό γραφείο, ήταν
υπάλληλος μια αρκετά ηλικιωμένη δεσποινίδα, που είχε μια κακή συνήθεια:
άνοιγε λιγουλάκι τα γράμματα και τα διάβαζε.
Αυτό το ’ξερε όλος ο
κόσμος.
Αλλά στη Γαλλία τα πράγματα έτσι έχουν: ο θυρωρός, το τηλέφωνο
και το ταχυδρομείο είναι ιεροί θεσμοί, που μπορούμε βεβαίως να τους
αγγίζουμε, αλλά δεν μπορούμε να τους θίγουμε, και κανείς δεν διανοείται
να το κάνει.
Η δεσποινίς λοιπόν διάβαζε τα γράμματα, και με την αδιακρισία της αυτή
στενοχωρούσε αφάνταστα πολύ κόσμο.
Στο νομό κατοικούσε, σ’ έναν όμορφο πύργο, ένας έξυπνος κόμης. Οι
κόμητες στη Γαλλία τυχαίνει μερικές φορές να είναι έξυπνοι. Κι αυτός ο
κόμης μια μέρα έκανε το εξής: κάλεσε στον πύργο του έναν δικαστικό
επιμελητή και μπροστά του έγραψε ένα γράμμα σ’ ένα φίλο του:
"Αγαπητέ φίλε!
Επειδή γνωρίζω ότι η ταχυδρομική υπάλληλος Εμιλί Ντυπόν ανοίγει και
διαβάζει όλα τα γράμματα, γιατί την τρώει η περιέργεια, και για να της
κόψω τη συνήθεια αυτή, σου εσωκλείω έναν ζωντανό ψύλλο.
Με πολλούς εγκάρδιους χαιρετισμούς,
κόμης Κοκς."
Και το γράμμα αυτό το έκλεισε παρουσία του δικαστικού επιμελητή.
Αλλά
δεν έβαλε μέσα ψύλλο.
Όταν το γράμμα έφτασε στον παραλήπτη, μέσα υπήρχε ένας ψύλλος.
Κουρτ Τουχόλσκι
Έλλη Βασιλάκη
Έλλη Βασιλάκη
