Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Ο ψαράς




Ο ψαράς

Του Γιάννη Λακούτση
Στο ποίημα  του Goethe (Γκαίτε), «ο ψαράς», η νεράιδα εμφανίζεται για να αποδοκιμάσει τον ψαρά καθώς με την ασχολία του φέρνει το θάνατο στα αθώα πλάσματα της θάλασσας. Έρχεται να καλύψει την ανομολόγητη σκέψη του ανθρώπου ότι η επιβολή μας στα υπόλοιπα πλάσματα της φύσης αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, μια μορφή εγκλήματος, το οποίο ίσως χρειαστεί να το πληρώσουμε κάποτε. Η νεράιδα έρχεται ως ο εκδικητής της φύσης και ξεγελά τον ψαρά, όπως εκείνος ξεγελά με τα δολώματά του τα ψάρια. Με τα θέλγητρά της, με την υπόσχεση του έρωτα οδηγεί τον ψαρά στον θάνατο και άρα στο σταμάτημα της φονικής του δραστηριότητας.


                                               Ο ψαράς
                                                    (Γκαίτε)
Κύμα κυλάει, το κύμα σπάει
ψαράς στην αμμουδιά
τ’ αγκίστρι σκύβει κα κοιτάει
με ατάραχη καρδιά.
Μα εκεί που κάθεται και ακούει,
στα δυο το κύμα σκάει
και έξαφνα μέσα στους αφρούς
Νεράιδα ξεπηδάει.
Του τραγουδεί και του μιλεί:
Μου σέρνεις τα παιδιά
με πονηριά και δόλωμα
στου Χάρου τη φωτιά;
Μα αν ήξερες πως χαίρονται
τα ψάρια στα νερά,
θάπεφτες τώρα στο βυθό
να νοιώσεις τη χαρά.
Δεν παίρνει ο ήλιος από εδώ
τη χάρη, τη δροσιά
και το φεγγάρι τ’ αργυρό
την τόση του ομορφιά;
Δε σε μαγεύει τ’ ουρανού
το χρώμα το φαιδρό;
Δε σε τραβάει μεσ’ στη δροσιά
το διάφανο νερό;
Κύμα κυλάει, το σώμα σπάει,
τα πόδια του φιλεί
πόθο του ανάβει και θαρρεί,
η αγάπη του μιλεί.
Του τραγουδάει κι όλο του λέει
και χάνει την καρδιά.
Τραβάει κι αυτή, πέφτει κι αυτός,
δεν τον ξανάειδαν πια.

Πηγή:Σημ.Νεοελληνικής λογοτεχνίας, Κων. Μαντη