ΤΑ ΧΟΜΠΥ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ
Φυσικά ούτε που μού πέρασε ποτέ απ' το μυαλό να κατεβάσω και τους επτά
( 7) εκείνους δερματόδετους μεγάλους φακέλλους αποκομμάτων απ' την βιβλιοθήκη. Το κάνω που και που, όταν ψάχνω κάτι να βρω, αν και ποτέ για όλους μαζί, άντε, στην καλύτερη περίπτωση, να ξεφυλλίσω δυο -τρεις. Με τι τρυφερότητα τα μάζευα! Ο τρόπος της ταξινόμησής τους ποικίλλει, αν και πάντα με το ατημέλητο κάπως μεράκι του εραστιτέχνη αρχειοθέτη. Τα πιο παλιά - αυτά που αφορούσαν δημοσιεύσεις σχετικές με τις προβολές των νεανικών μου μικρού μήκους ταινιών -, είναι κομμένα κανονικά από εφημερίδες ή περιοδικά ( φυσικά μόνο τα τετραγωνάκια που αναφέρονται στη δουλειά μου ), κολλημένα σε λευκές κόλλες με ούχου στικ και περασμένα στις ζελατινένιες πλαστικές θήκες, μπρος- πίσω. Προχωρώντας - μετά τον δεύτερο ή τρίτο τόμο του αρχείου μου-, βλέπω ότι κρατούσα και σελίδες ολόκληρες, πολλές φορές και ολόκληρο το φύλλο της εφημερίδας ή το τεύχος του περιοδικού, που, κάπου, ανέφερε κάτι για μένα. Από πότε – νεαρός ματαιόδοξος-, τα μαζεύω; Απ' τα τέλη του 1976. Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 1976, Η Αυγή και Το Βήμα, αναγράφεται σε μερικά απ’ τα πιο παλιά, τα πιο φθαρμένα, που ωστόσο άνετα διαβάζονται : ''Tαινίες μικρού μήκους στο '' Στούντιο'', Νέοι Σκηνοθέτες..'' Και
πάει λέγοντας, μέχρι και το 2010 - μια τριακονταπενταετία μετά, όπου- τι διαολική σύμπτωση! - τα τελευταία αποκόμματα αφορούν την επαναπροβολή, μετά από τόσα χρόνια, εκείνων των μικρών μου ταινιών εν είδει σκανδάλου τώρα –για σκέψου!- ό,τι είχα κάνει σαν αιτήματα ελευθερίας, τότε. Πόσο άλλαξε από τότε η ζωή, πόσο «στένεψαν» όλα! Σήμερα δεν παρακολουθώ πια τον Τύπο, δεν μαζεύω πια αποκόμματα. Τύπωσα, κάμποσες φορές, κάτι που βρήκα στο διαδίκτυο και με αφορούσε, αν και αυτό σπάνια. Αλλά αυτό που επιτείνει την ελεγεία στα μικρά χαρτάκια, την γλυκόπικρη γεύση, είναι η εύρεση κι άλλων ... ερειπίων ζωής σφηνωμένων μες σε τούτον τον πρώτο, μαύρο δερματόδετο φάκελλο, όπως κάτι ''επίσημα'' (ας πούμε) δημόσια έγγραφα : ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ -ΘΕΜΑ «Χορήγηση αδείας τυπικών προσόντων για διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας σε Φροντιστήρια» το έτος 1982 που κατατρυχόμουν από το άγχος της επιβίωσης. Και : EΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ''Κατάθεσις προς κατοχύρωσιν πνευματικής ιδιοκτησίας'' - το1983, για τις ιδέες που έστελνα γραπτώς για να αναπτυχθούν σε σενάρια, για το Κέντρο Κινηματογράφου, την Ερτ, και που μόνιμα φοβόμουν ( νεαρός με μανία καταδιώξεως, όπως με κατηγορούσε μια συνεργάτις μου), όχι και πολύ αδικαιολόγητα, μην μού τις... κλέψουν! 1982- 1983, δυο χρονιές, μια αρχή. Πώς - μέσα σε δυο μόνο χρόνια- πέρασε, αλλοίμονο, μια ολόκληρη ζωή!
ΛΗΘΗ
Εντελώς τυχαία έπεσα σε κάτι αναρτημένες πρόσφατα στο you tube ραδιοφωνικές συνεντεύξεις όπου, λαλίστατος, συμμετείχα. 1996. Μάρτιος. Πάνε είκοσι χρόνια από τότε, και τις είχα εντελώς ξεχάσει. ΄Ακουσα ένα μέρος κυρίως για την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής, ένα κέντρο νυχτερινό που είχαμε βρεθεί με μια παρέα, μια τραγουδίστρια πούχαμε γνωρίσει και που έδινε συνέντευξη στην ραδιοφωνική εκείνη εκπομπή. Από τι δρόμους περάσαμε...
ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ
