Ποια κρίση;

Καλημέρα pitsiriko μου. Καιρό έχουμε να τα πούμε. Νομίζω ότι φταίει η ψυχολογία μου. Τελειώνουν τα κουράγια μου δουλεύοντας νυχθημερόν· δεν πειράζει, αρκεί που έχω δουλειά ακόμα. Δεν θα μείνω, όμως, σε αυτό αλλά σε αυτό που αντίκρυσα το Πάσχα.

Οι θείοι μου έχουν ένα μικρό εξοχικό στον Πόρο.

Ξέρεις κληρονομιά, από αυτά που λες «ευτυχώς που οι παππούδες φτιάξανε και 3 πράγματα να έχουμε να πορευόμαστε».

Το σπίτι είναι δεν είναι 40 τετραγωνικά, οπότε πού να χωρέσουμε όλοι. Το παίζουμε μπαλαντέρ, πότε ο ένας πότε ο άλλος με τους γονείς, θείους κτλ. Ευτυχώς που είμαστε και λίγα ανίψια να λες.

Anyway, ο Πόρος, ενώ ήταν σε τεράστια ακμή τη δεκαετία του ’80 και του ’90 μετά παρήκμασε εντελώς.

Σου μιλάω να πηγαίνουμε 15αυγουστο και να βρίσκουμε καράβι για πλάκα.

Έφτασε στο σημείο πριν από 2 χρόνια να κοπεί τελείως και το συμβατικό καράβι -ναι το φτηνό εννοώ- και να πηγαίνουν μόνο

δελφίνια.

Πήγαμε λοιπόν φέτος με όρεξη για ξάπλα, ησυχία, να ξεφύγουμε λίγο από τα προβλήματα με τα ελάχιστα οικονομικά· ο Πόρος έχει την ευλογία να μπορείς να βάλεις 5 άτομα στο αμάξι και με 15 ευρώ βενζίνη να φτάνεις εκεί μετά από 2 ωρίτσες, να μπαίνεις στο βαρκάκι και τσουπ να το παίζεις νησιώτης.

Τι βρήκαμε εκεί; ΟΡΔΕΣ πιτσιρίκο μου.

Κόσμος;;; Σου μιλάω για ρεκόρ. Σαν Δεκαπενταύγουστος του ’85.

Να μη μπορείς να περάσεις ούτε σε δρόμο ούτε σε πεζοδρόμιο. Βούλιαξε το νησί στην κυριολεξία. Τζιπ από δω, τζουπ από κει, οικογένειες, νέοι, παλιοί, χαμός.

Και το καλύτερο. ΣΚΑΦΗ;;;

Το μεγάλο Σάββατο, μέτρησα αραγμένα 452 σκάφη στο λιμάνι. Μη φανταστείς τίποτα ψαρόβαρκες ή φουσκωτά. Από 15 μέτρα και πάνω.

Στην κύρια προβλήτα, την Κυριακή του Πάσχα, ήταν δέκα 30μετρα.

Ήταν τόσα πολλά που μετά το τελευταίο δρομολόγιο από το καράβι, δέσανε στο χώρο που περνάει και το δελφίνι.

Το αδιαχώρητο. Τα μαγαζιά τίγκα, τα ουζερί, τα καφέ, τα σουβλατζίδικα, κάνανε τζίρο δεκαετίας πιστεύω.

Τέλεια σκέφτηκα. Όσα μας έχουν απομείνει ας τα φάμε, έτσι θα σκέφτηκαν οι άνθρωποι.

Εμείς δεν είχαμε την άνεση να φάμε έξω, δεν πειράζει, κοίτα, να, θα γυρίσει το χρήμα θα δουλέψουμε όλοι. Το ίδιο σκηνικό μου περιέγραψε φίλος στις Σπέτσες.

Όλα ωραία. Μπράβο πολύ το χάρηκα αλήθεια. Και του χρόνου, όπως υποσχεθήκαμε όλοι.

Και σε ρωτάω. Ποια κρίση; Ποιο μνημόνιο; Ποια επανάσταση;

Χρόνια πολλά.

Δημήτρης

(Αγαπητέ Δημήτρη, δεν μου καμία κάνει καμία εντύπωση αυτό που γράφεις. Οι Αθηναίοι δεν μπορούν να πάνε μακριά για Πάσχα και πάνε κοντά. Αν έχεις φίλους που μένουν στα Δωδεκάνησα, μπορούν να σε διαβεβαιώσουν πως η κίνηση με Έλληνες τουρίστες το Πάσχα και τα καλοκαίρια δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν γιατί τα ναύλα είναι ακριβά πια για τις τσέπες τους. Σε διαβεβαιώνω κι εγώ που έχω γυρίσει πολλές φορές όλη την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Επίσης, όλοι έχουν έναν φίλο ή έναν συγγενή που έχει ένα εξοχικό για να πάνε για 2-3 μέρες. Όσο για το φαγητό έξω, με 4 ευρώ τρως δυο σουβλάκια. Δεν είναι και τόσο τρομερρό να φύγει κάποιος από την Αθήνα για ένα τριήμερο που είναι αργία, ούτε χρειάζεται να είναι Ωνάσης. Η εικόνα που είδες είναι απόλυτα λογική, και μην ξεχνάς πως έχει ξεκινήσει ήδη και η τουριστική σεζόν. Εγώ χαίρομαι που οι Έλληνες έφυγαν για το Πάσχα. Αφού δεν κάνουν επανάσταση, ας κάνουν τουλάχιστον Ανάσταση. Να είσαι καλά. Και του χρόνου.)