Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΜΑΝΤΑΛΟ

ΤΟ ΜΑΝΤΑΛΟ

Πετάχτηκα απ' το κάθισμά μου - έπινα βραστή κανέλα-, στον τσιριχτό ήχο του κουδουνιού, και βγήκα στη βεράντα να δω, πριν ανοίξω. Μια κοπέλλα μ' ένα ανοιχτό μπλοκ -σημειωμένες με στυλό σελίδες-, σήκωσε τα μάτια της πάνω μου.
- Θέλουμε να σας ενημερώσουμε για την γρ... - έν' αυτοκίνητο κόρναρε στη λεωφόρο-, η φωνή της χάθηκε, μαζί με τις ενημερώσεις.
- ΄Οχι, δεν χρειάζεται να μάς ενημερώσετε για τη γρίππη. ΄Εχουμε κάνει το εμβόλιο.... -εγώ απ' το μπαλκόνι, πριν την ε
πόμενη κόρνα.
- ΄Οχι για τη γρίππη... για την green peace... ενημερώνουμε.. Είμαστε περιβαλλοντολογικός οργανισμός...
- Α... Νομίζετε, ρίχνοντας μια ματιά γύρω σας, σπασμένοι κάδοι, λερωμένοι τοίχοι, εθνικός βανδαλισμός, ότι θα κάνουν κάτι οι περιβαλλοντολογικές ενημερώσεις σας, δεσποινίς; ΄Εχει αγριέψει η αναλλοίωτη ανθρώπινη φύση... θεός να φυλάει.. ΄Αλλωστε, μάλλον θάχει μανταλώσει η ένοικος του ισογείου την εξώπορτα, τρέμουμε με τις μπούκες των ...''κοινωνικά αδικημένων'', στη γειτονιά, βλέπετε, τρέμουμε λες πια κι είμαστε οι Βαρδινογιάννηδες... Δεν θα μπορέσω να σου ανοίξω από πάνω, πατώντας το κουμπί... Μπορεί- ξέρωγω- νάσαι επικίνδυνη κι εσύ, μούφα- περιβαλλοντολόγος. Πού να κατεβαίνω τώρα να τραβάω το μάνταλο;


ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ